Mumbai - nierówności

(P)

W niniejszym wpisie zadam pytania natury ekonomicznej.

Według wikipedii Mumbai to 8 największa aglomeracja miejska na świecie względem liczby ludności (20 milionów). Miejscowi mówią, że licząc ludzi przejeżdżających i pracujących tymczasowo jest to ponad 50 milionów. Określany jako najbogatsze miasto Indii o najwyższym PKB spośród wszystkich miast południowej, wschodniej i centralnej Azji, Bombaj przeraża brudem i biedą. U podnóży drapaczy chmur mieszczących siedziby najbogatszych firm rozciągają się slumsy. Przy słynnej plaży Chowpatty Beach na granicy najbogatszej dzielnicy Malabar Hill, ludzie mieszkają po 5 osób w prowizorycznych namiotach zbudowanych z kijków i szmat.

O 17:00 zapuściliśmy się kilka kilometrów od centrum zobaczyć Dhobi Ghat - dzielnicę pralnię. Dwupiętrowe domki z dachami z blachy falistej nie ukrywały przed nami odbywających się w środku prania i prasowania. Dla wygody, od strony ulicy wyburzono większość ścian na 1 piętrze, żeby łatwiej było przerzucać wory z praniem. Dostawili sobie drabinkę i gotowa klatka schodowa. Obok fragment terenu niezabudowanego wyglądający na śmietnisko albo boisko. Chłopcy grali piłką nożną "w ciula", a granice boiska wyznaczone były przez śmieci. "Kto wywala, ten... odbiera piłkę szczurom".

Przejażdżka SKM-ką. Bilety w 1 klasie za 150 INR, w II klasie za 10. Przedziały nie różnią się niczym, prócz tłoku: w I klasie płacisz za to, że masz tylko straszny tłok. Drzwi do kolejki nie ma, za to są poręcze, za które można się trzymać żeby nie wypaść. Czasem przy wolniejszej jeździe ktoś wskoczy z pociągu jadącego z przeciwnego kierunku, bo zmienił plany. Wszystkie przedziały wyposażone w bardzo wydajne, niemożliwe do ukradnięcia wentylatory. Wysiadając proszę wyłączyć swój wentylator psztyczkiem. Wzdłuż torów ciągną się slumsy. Przy kupowaniu biletów na wydaną resztę czekają zdeformowani żebracy, a podczas jazdy kolorowi transwestyci proponują swoje usługi wszystkim panom, którzy nie mają przy sobie towarzyszki.

Wieczorem jesteśmy zaproszeni przez znajomego hindusa na imprezę, wieczór Bollywood. Wykrywacze metali na wejściu, szybka zmiana krótkich spodenek na pożyczone długie. Lachonarium jak w Sopocie, browar za 20zł, drink za 50.

Obiecane pytania natury ekonomicznej: PKB fajnie, a PKB per capita? I drugie, skoro mierzy się PKB dla miasta, to czy jest gdzieś dostępny współczynnik Giniego? Ja nie znalazłem.

Miasto cierpi na przeludnienie. 23 tysiące mieszkańców na kilometr kwadratowy. W Warszawie jest 3 tysiące. Mają ciekawy sposób na bezrobocie. Jedna osoba jest odpowiedzialna za dokładnie jedną rzecz. Kupuję napój w sklepiko-kiosku. Obługi jest 6 hindusów: jeden ze mną rozmawia, drugi zna cenę towaru, trzeci otwiera lodówkę, czwarty wydaje resztę, piąty pilnuje porządku, a szósty, zazwyczaj stary dziadzio, siedzi sobie i stara się wyglądać przydatnie. Pojawia się kolejne pytanie: ile oni zarabiają, kto im za to płaci i dlaczego?

Komentarze (1)